Çoban Salata

Açıkçası iki gündür bekliyorum bir yazı yazsın da askerden dönüşünü kendi cümleleri ile ilan etsin tüm dostlara diye. Ama o kadar çok kişiyi ziyaret etmesi gerekiyor ki, daha bloga bakamadığından eminim. O zaman benden gelsin açıklama:

Cobansalata’nın asi çocuğu 😀 Cenky Ağrı’daki vatani görevini layıkıyla! bitirdi ve geri döndü.

Layıkıyla sözüne özellikle vurgu yapmamın sebebi etrafımda askere giden çoğu dostum ortalama gittiği kilo ile ya da en fazla 5 kilo eksikle dönerken bizim zamanın en azılı tosunlarından Cenky, ki 110 kiloluk halini de bilirim, 90 küsürle gitti, 77 kilo ile döndü geriye. Aslında istese daha rahat, daha sakin bir askerlikle diğerleri gibi gidip gelebilirdi bizim Cenky ama ondaki hırs, her zaman birinci gelme isteği, her işe atlama, karşıdaki kim olursa olsun lafını yedirtmek için elinden geleni ardına koymama, kendisiyle uğraşana boyun eğmeme bir de çarşı izni için birinci gelme şartı olması 😀 gibi sebeplerden dolayı (tabi bu, bana göre) sanırım ne spor varsa, ne atraksiyon varsa en üst limitte ya da olması gereken gibi işini yapmaya çalışmış. Çalışmasa geldiği günün ertesi günü doğrudan AVM’lere akıp giyecek almaya gereksinim durmazdı. Hani ihtiyacı da yok değil. Askere gitmeden önceki giyeceklerini giyerek gelmişti ilk gördüğüm gün. Hani özellikle de giymişti bana göre değişimi herkese göstermek için. Abartısız içine düşmüş benim kadim dostum. Tabiki askerlik yatma yeri değil, gereğini yapmak lazım ama ben ilk defa Cenky’de gördüm bu kadar farkı.

Diğer yandan kilo falan ne kadar da düşse, ne kadar üniversite öğrencisi gibi görünse de bakışlardaki samimiyet ve içtenlik, olayları anlatırken ki ruh halleri hep aynı. Ama tek fark canı istedi mi bir anda psikopat bir bakış atma yeteneğine sahip olmuş askerde. Böyle olaylar olmazdı onda. Kaos durumlarında ben girişkenken o daha yapıcı ve işi daha sarpa sardırtmadan bitirmeye çalışırdı. Açıkçası beğenmedim o bakışları ama olsun, sanırım o da bir defans metodu olarak gelişmiş askerde. Giderek normale döneceği kesin.

Fakat çok özlemişiz kendini, konuşmasını, gülmesini, hal ve hareketlerini. Her zamanki gibi yine ofisimin kapısını kırarcasına açarak diyeceğim ama açma denmez ona bildiğin kapıyı yıkma teşebbüsünde bulunarak geldi muhabbete. 1-2 hafta rahat bırakmayı düşünüyorum arkadaşı. Ondan sonra yine tepesine binme girişimlerim olacaktır.

Artık artısıyla eksisiyle sevgili Cenky Ağrı’daki vatani görevini tamamladı ve sivil hayata geri döndü. Hadi artık Cenky, gün senin günün. Şova başla yakın zamanda.

Yine eskisi gibi anlaşamadığımız konularda yüzyüze değil de klavyeler üzerinden tartışmak dileğiyle…(Ne alemiz ya. Aynı yerdeyiz, yüzyüze konuşmak yerine gidiyoruz blogda sallıyoruz birbirimize, bir de milleti de içine çekiyoruz tartışmanın. Ah biz yok muyuz biz!)